Aankomst in Nepal
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
15 April 2014 | Nepal, Kathmandu
Mijn eerste verslag :-) Wat verlaat, omdat mijn hele tekst gister niet was opgeslagen door de internetverbinding die uit was gevallen. Wat fijn! In het vervolg maar werken via Word..
Nou daar zijn we dan, na veel vliegen, wachten, films, slaappillen, houten billen en !geduld! zijn we gistermiddag om 12.15 bij ons hotel afgezet. Waar we in Wenen gemakkelijk onze weg vonden, was deze weg in Dehli wat minder duidelijk. Welkom in Azië. Wat bij de incheckbalie al direct opviel was dat ze je aankijken alsof je van Mars komt en met z’n tienen achter de balie stonden hetzelfde werk uit te voeren, wat inhoudt dat ze onder werktijd uit verveling met hun telefoon spelen of dat drie man zich bezighoudt met jouw boardingpas. En oh ja, je gegevens worden keurig met de hand opgeschreven. De leidinggevende die zich bezighield met onze boardingpassen moest met zijn collega wel om ons lachen, maar wij gelukkig ook om hen. Vervolgens hoefden we alleen nog even door de douane. Het is natuurlijk wel een leuke onderbreking van je tijd als er dan twee blonde westerse meisjes aan komen lopen. De aandacht was er dan ook volop. Eerst mochten we door zowel een scanpoort lopen als gefouilleerd worden, lekker dubbelop dus. Wat ook wel weer te begrijpen is als werkzaamheden zoveel mogelijk moet worden opgedeeld tussen mensen, omdat er dan meer banen beschikbaar zijn. Bij het fouilleren word je in een hokje gezet en het gordijn dicht gedaan om vervolgens ‘gecheckt’ te worden door natuurlijk wel een vrouw. Toen we onze tassen weer inpakte om weg te gaan, trok het kussentje van Lotte met daarop een geprinte foto van haar en haar vriendinnen de aandacht. Hoe hebben ze dat dan voor elkaar gekregen? Goed, ik was me aan het irriteren aan het lage tempo dus gelukkig konden we daarna vrij rond huppelen op de airport en in mijn eigen tempo thee drinken :-). Van 00.45 tot 07.00 wachten was een lange zit, maar mochten om 07.20 dan eindelijk naar Kathmandu vliegen. We kregen een breakfast in het vliegtuig, heerlijke roti-achtig eten, maar ik bedankte. Werd me toch een partij misselijk na weinig slaap en op dat tijdstip trok ik dat echt even niet haha.
De aankomst op Kathmandu liet al veel zien van de armoede. Het lijkt net of je 40 jaar terug gaat in de tijd of soms komen plaatjes uit de geschiedenisboeken tot leven. Na het halen van ons visum, liepen we nietsvermoedend naar beneden waar we onze, sinds Schiphol niet meer gezien hebbende, koffers tegemoet liepen. (toch fijn dat die ook in alle juiste vliegtuigen zijn beland). Vervolgens loop je de airport af en sta je tegenover een horde mannen achter een hek met een bordje in hun hand van een organisatie of hotel etc. Zoek maar uit met wie je mee wilt naar je bestemming, zeg maar. Lotte en ik begonnen vol goede moed aan de zoektocht naar de juiste persoon, maar konden hem niet vinden. Ook wilde Lotte graag een envelopje afgeven aan een man die via het thuisfront weer bekend is. Hij woont in Nepal, maar ook hij was niet te vinden. Wees dan niet bang, maar laat je gewoon meevoeren in wat er op je afkomt haha. Er werd gebeld naar de man. ‘He is on his way’, krijg je dan te horen dus ga je staan wachten.. en wachten.. en wachten. Ondertussen zijn er ook mensen voor je bezig om te bellen naar het hotel of willen een taxi voor je regelen (natuurlijk ook leuk verdienen als wij met hen meegaan). Het bleek dat de jongen van ons hotel in het hotel aanwezig was in plaats van op de airport. Zij hadden ons een dag later verwacht. Ik zie jullie in het hotel werd er gezegd. ‘Oké top!’ (not) denk je dan. Uiteindelijk is de meneer van het envelopje gesignaleerd dus dat onderwerp kon worden afgesloten. Nu alleen nog naar ons hotel. We hebben de Nepaleze man en zijn vriend gevraagd of zij ons konden bij het hotel konden afzetten. Dan word je in ieder geval minder door middel van extreme geldbedragen waar je nog geen benul van hebt, afgezet. Leuke woordspeling :- ) Dit wilden zij wel doen en zo zijn we met z’n vieren in het kleinste formaat Suzuki-taxi gestapt, aangezien zij lopend waren. Mijn koffer kon rechtopstaand in het kofferbakje en Lotte haar koffer moest los op het dak in een rails worden geplaatst om met ons mee te kunnen.
Rijden door Kathmandu is een groot feest. Je wordt overspoeld met beelden, geuren en kleuren die je tot nu toe onbekend waren. Naast krottenwijken en oprecht mooie gebouwen leven alle mensen hier op straat in plaats van in huis en daar tussendoor loopt er hier en daar een in ons opzicht verdwaalde koe en ook zwerfhonden zijn volop aanwezig. We hebben gelachen tijdens de rit naar ons hotel. In Nepal rijden ze voornamelijk links en verkeersregels heeft men nog nooit van gehoord. Ieder inhaalmoment wordt benut en dit gaat wonderbaarlijk tot op de haar na goed. Sturen, remmen en toeteren zijn basisprincipes. Na een halve stad te zijn omgereden ( de plek was niet heel bekend voor de chauffeur), kwamen we toch echt aan bij het juiste hotel. Ik heb de taxichauffeur nog maar even gecomplimenteerd over zijn rijgedrag. Je kunt veel zeggen, maar rijden kunnen ze wel. Jeroen, misschien nog even voor je examen hier langs? De koffers werden door de mannen naar onze kamer, gebracht, want je dacht toch niet dat je die zelf moest dragen? Als we hulp nodig hadden, mogen we hun altijd bellen en weg waren ze. Serieus, ik werd bijna verlegen van de gastvrijheid die er in dit land heerst. Men helpt elkaar veel meer vanzelfsprekend, of dit nou gepland was of niet, er wordt tijd in jou geïnvesteerd.
Na een koude/lauwe douche (de zond had weinig geschenen die dag) en ons een beetje geïnstalleerd te hebben, hebben we een kort rondje gelopen door de wijken. Tijdens een rondje lopen zie je echt van alles en je ziet het omdat het anders is dan in Nederland. De mensen op straat zeggen je veel gedag en de kleinste kinderen zeggen ‘Hey, How are you?’ Hoe arm en daardoor zwaar het leven ook is, men lacht wel naar je. Ik heb soms het gevoel dat ik me wil verstoppen, omdat ik me zo rijk voel en het idee dat zij dat ook dondersgoed weten, is een best lastig gevoel. Het contrast is heftig. Onderweg zijn we bijvoorbeeld een slager tegengekomen. Aan de ene kant van de weg staan de geiten van bladeren te snoepen en aan de andere kant van de weg is een klein winkeltje aanwezig, waar het vlees open en bloot op de plank ligt. Je kunt alles zien liggen inclusief het hoofd. Even later op de hoek van de straat stond een viskraam. Enorme vissen liggen daar opgestapeld in de brandende zon en de vliegjes lusten er ook wel vis van. Voor de rest is het errug stoffig op straat en overal ligt afval. Ik heb nog geen een prullenbak zien staan. Ook in de lucht zie je de gehele dag een laag hangen, waar de zon niet altijd even goed doorheen komt heb ik het idee. De smog. Jammer dat de bergen niet altijd even goed zichtbaar zijn daardoor. In ieder geval wil mijn camera het niet zien.
Thuis in het hotel hebben we van een Nepaleze maaltijd mogen genieten en na het eten toch maar even slaap inhalen van de voor m’n gevoel 100 uur durende reis.
Rond 08.00 vandaag opgestaan en om 08.30 werd er op de deur geklopt dat ons ontbijt klaar stond. Een witte toast met gebakken ei. Lekker westers! Hier houden ze overigens ook wel rekening mee, want ik heb de ontbijtlijst zien hangen voor de hele week en we krijgen nog bijvoorbeeld pannenkoeken met fruit en yoghurt met fruit deze week. Dit nog even mogen nuttigen voor ons verblijf in het gastgezin, is wel lekker. Naast ons zijn er twee meiden uit China en nog een ander Nederlands meisje die van haar reis uit India is komen aanwaaien. Vandaag stond de eerste introductiedag op het programma. Dit betekende in de ochtend Nepaleze les! We worden zittend op een sofa en de teacher zittend op een sofa met een krijtbord in zijn hand tegenover ons, klaargestoomd voor het spreken van basiswoorden van de locale taal. Leuk om te ervaren. Of ik het ga onthouden is een tweede. Ik moest wel lachen om het feit dat we 10 minuten pauze kregen om vervolgens binnen 5 minuten na de paueze af te ronden. ‘Pheri bhetaula’ ( See you again). Tot en met vrijdag hebben we iedere ochtend een Nepaleze les.
Na de les zijn we samen met een aantal werknemers uit het hotel gaan lunchen. Zij staan ook in contact met de organisatie waarvoor wij gaan werken, dus zij weten de reden van ons verblijf en bieden ons de oriëntatiedagen. Ook al is er overal op straat eten te verkrijgen om te lunchen, hebben we toch een hele tocht afgelegd om bij een restaurantje aan te komen. Van het eten op straat worden wij als westerse mensen ziek. Ik moet zeggen dat er nou ook geen water in mijn mond loopt van de etenswaren die ik op straat tegenkom en daarnaast wordt mijn eetlust vrij direct te kop ingedrukt door al het straatvuil, uitlaatgassen en vreemde en soms vieze geuren die mij tegemoet komen. Om een beeld te schetsen; mensen doen zonder te blikken of te blozen hun behoeften ook gerust op straat. Goed, toch maar even lunchen. Een kopje champignonsoep was voor mij voldoende. Lekker neutraal dacht ik, maar zelfs daar gooien ze pittigheden in. Na onze lunch, aten de medewerkers van het hotel hun lunch. Gasten eten altijd eerst in Nepal. Heel aardig, maar wel ongezellig.
De rest van de middag hebben we delen van de stad gezien en bezoekjes gebracht aan drie verschillende weeshuizen en een schooltje. Opvallend is dat de kinderen totaal niet verlegen zijn maar juist naar je toe komen en dingen aan je vragen en vooral naar je lachen. Ook hebben we wat boodschapjes gedaan en onder andere wc papier gekocht. Klinkt heel suf, maar schijnbaar nergens in Nepal is dit aanwezig. Vraag mij verder niet om verdere details. Ik houd het bij mijn wc- papiertje :-)
Het is werkelijk een shock om met je eigen nog redelijk schoon uitziende voeten een woonplaats te betreden wat een voorbeeld is van extreme armoede. Het is nog primitiever en viezer dan het beeld wat ik hiervoor geschetst heb. Beneden en achter ons hotel (ons hotel ligt wat hoger) kijk je uit op land waar eten wordt verbouwd. Er stroomt een rivier doorheen en ook staan er woningen van niets meer dan platen en doeken en misschien een verdwaald stenen muurtje. De rivier is zowel een drinkplaats, wasplaats als poep en piesplaats. Het is een grote broedplaats voor ziekten, maar de kindertjes spelen gerust de hele dag aan de rand van deze rivier. Bij het oversteken van de rivier, wat betekent dat je over smal zelfgemaakte betonnen staven heenloopt, houd je je adem echt in.
De warmte hier is behoorlijk, maar (nog) te doen rond de 30 graden. Het is lekker om op een koele hotelkamer thuis te komen. Alle stenen muren zijn ijskoud en ’s avonds zitten we met sokken en een vest aan. Verwarming of airconditioner bestaat hier niet, maar dat wordt zo overdag en ‘s avonds toch aardig gecreëerd.
Okay! Hierbij laat ik het voor vandaag en ga zo lekker slapen. Ik hoop dat jullie me blijven volgen, lijkt me leuk! En ik zal mijn best doen om jullie op de hoogte te houden.. :- )
Dhanyabaad (Thank you)
Liefs Lianne
-
15 April 2014 - 20:39
Jeroen Somers:
Heeuy Lieffie...
Wat een verhaal joh!!
Fijn om te horen dat de reis goed ging en je veilig bent aangekomen op bestemming!!
Ik heb je al gesproken dus ik houd het kort!!
Heel kort
Heel veel plezier daar :D
Xxxx
Liefs Jeroen -
15 April 2014 - 21:14
Cees:
Hoi Lianne, interessant om je 1e verslag te lezen. Wat een enorm verschil met hier. En wat een "prettige" reis hebben jullie gehad. Veel succes en ik kijk uit naar de volgende verslagen. -
15 April 2014 - 21:18
Ilona Somers:
Wow, ik ben er stil van. Je bent pas 2 dagen weg en hebt al zoveel indrukken opgedaan. Eerst die ontzettend lange reis en dan het grote cultuurverschil. Ik kan me zo voorstellen dat je nog veel momenten zult krijgen dat je even moet slikken. Ik kijk vol spanning uit naar al je belevenissen.
Liefs Ilona -
15 April 2014 - 23:33
Hans:
Zojuist bij Kitty en Richard gegeten en nu je prachtige reisbeschrijving gelezen.
Voor mijn maag beter zo dan andersom.
Zorg heel goed voor jezelf en voor Lotte, want de risico's liegen er kennelijk niet om.
Maar kennelijk geniet je er intens van en dat is de bedoeling.
Heb een fantastische tijd en we volgen je.
Ik houd nog steeds van je moeder, de laatste dagen is ze wel wat stiller (door je afwezigheid vermoed ik).
Heel veel liefs. xxx - Hans
-
16 April 2014 - 00:09
Shirley:
Hoi Lieverd. Zojuist je verslag gelezen.
Fijn dat het allemaal ''goed'' is verlopen. Wat een hoop indrukken heb je de eerste dagen te verwerken. Geniet er lekker van, van de verwennerij in het hotel.
Pas goed op jezelf en op elkaar. Leuk dat je al wat Nepalese woordjes spreekt.
Ik kijk uit naar je volgende verslag, je verteld het met veel plezier en inlevingsvermogen.
Heel veel liefs en een dikke knuffel -xxx- Mama -
16 April 2014 - 10:30
Hans Holdorp:
Hoi daar,
Gisteren vergeten te melden dat ik het super vind dat je nu alles meteen maar in Word vastlegt?????!!!!!........ Grote knuf van Hans -
16 April 2014 - 16:51
Lisette:
Ha Lianne,
Wat een verhaal voor de eerste twee dagen. Wat zul je aan het einde van de dag moe zijn van al je indrukken en belevenissen. Geniet waar het kan en zoveel je kunt en zorg goed voor jezelf. Dan komt het voor je omgeving ook wel goed. Ben benieuwd naar je volgende verhalen.
Liefs Lisette
-
16 April 2014 - 17:46
Lia:
Hoi Lianne,
Wat een indrukken! En wat een cultuurshock! Geweldig hoe je alles verwoordt en ons allemaal laat genieten van jullie reiservaringen. Ik werd een beetje ongerust bij het stukje dat jullie bij 2 onbekende mannen in de auto zijn gestapt. Natuurlijk blijf ik jou en Lotte met plezier volgen in jullie spannende avontuur en ben heel benieuwd naar jullie dagelijkse belevenissen! Waar ik ineens aan denk: mocht je toevallig ergens informatie (een folder of zo) tegen komen over natuurlijke volks geneesmiddelen, wil je die dan meenemen? Niet naar zoeken of zo, geen tijd aan besteden hoor! Eva komt vrijdag. Doei, liefs XL -
16 April 2014 - 18:41
Gaby:
Hey lieve Lianne,
Aaaah, geweldig meis!! Wat een super verslag heb je geschreven van je ervaringen tijdens de reis, je aankomst - al die indrukken - en in geuren en kleuren. We reizen zo echt met je mee....heerlijk. Ik denk dat niet ik alleen - maar heel veel mensen op deze manier met je mee genieten. Dit zijn ervaringen die jij nooit meer gaat vergeten - maar wij ook niet - want je schrijft vanuit je hart en niet alleen vanuit je hoofd. Dat maakt dit verslag nog mooier - want het zijn die dingen die het hart ziet - de dingen die je hoofd bijna niet kan vatten als Westerse - dat zijn de dingen die ons allemaal gaan bij blijven.
Ook ik kijk uit naar je volgende verslag.....wees open en alert, volg je intuïtie, en vertrouw op je gezonde verstand!! Heel veel liefs en een dikke knuf, Gaby xxx
-
16 April 2014 - 19:51
Evelien Blom@hetnet.nl:
Dag Lianne
Ik ben onder de indruk van je verhaal en dan komt er nog veel meer bij. wees voorzichtig, geniet en blijf gezond want die etens verhalen griezel ik wel van. Wat zijn wij verwend!! Maar dat realiseren we ons eigenlijk niet.
Lieve groeten Evelien -
16 April 2014 - 21:34
Emma:
Hee liefste lieverdje!
Wat een mooi verslag heb je geschreven, heb met
Een lach op mn gezicht in 1 keer uitgelezen! Wat
Een ervaringen allemaal in zo'n korte tijd, een echte
Cultuurschok zo te horen ;). Ik denk dat je over 10 weken
Van heeeeeel veel doodnormale dingen gaat genieten haha!
Kan niet wachten op je volgende verslag!
Dikke kus en knuffel -
17 April 2014 - 08:25
Janneke:
Wauuuw wat een verhaal schat!!! Vet boeiend om mee te maken allemaal. . Geniet en doe voorzichtig! !!!
Xxxxx -
17 April 2014 - 21:01
Petra:
Lianne wat leuk om te lezen! Ik wens je een hele mooie goede tijd toe daar in Nepal.
Wat een indrukken en ervaringen zul je opdoen.
Geniet ervan.
Vee liefs van Petra. -
18 April 2014 - 05:29
Silvan:
Hee... grappig verhaal. Leuk om te lezen. Best wat overeenkomsten. Geniet van Nepal!!
Silvan -
18 April 2014 - 14:33
Rijk:
Hoi Lianne, leuk om ze ver van jou vandaan toch je belevenissen te kunnen volgen! Geniet maar lekker daar, neem alles goed in je op en foto's maken hé.... kun je later thuis een heel mooi document van maken!
Liefs ook van Sylvia, (oom) Rijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley